zəbt

is. <ər.> Silah gücü ilə, zorla tutma, ələ keçirmə, hakimiyyəti altına alma, ixtiyarına alma; sahiblənmə, yiyələnmə. Qalanın zəbti. Şəhərin zəbti. Zəbt etmək – 1) zorla tutmaq, ələ keçirmək, hakimiyyəti altına almaq, işğal etmək, ixtiyarına almaq, zorla sahiblənmək. Güllücə kəndini düşmən zəbt etdi. S. S. A.. <Şah Mirzə Ağa xana:> Niyə məndən izn almamış Heratı zəbt etdin? C. C.. Cəfərqulu Fərhad bəyin evlərini zəbt və özünü həbs etməyə göndərildi. Qantəmir; // məc. özünə tabe etmək, yiyələnmək. Təbiəti zəbt edib almağın zamanıdır; Kainata zəlzələ salmağın zamanıdır. M. Müşfiq; 2) klas. qeyd etmək, yazmaq; 3) hafizəsi ilə tutmaq, hafizəsində saxlamaq, qavramaq.